در پایان به یكی از غزلیات نسیمی توجه كنید----- منم آن دو هفته ماهی كه بر آسمان جانم----- منم آن خجسته مهری كه بر اوج لا مكانم----- منم آن سپهر حشمت كه برای كسب دولت----- نهد آفتاب گردون رخ و سر بر آستانم----- منم آن امیر كشور كه همیشه در دیارم----- قمر است شحنه شب، زحل است پاسبانم----- منم آن كلام صادق كه بود ز ریب خالی----- منم آن كتاب ناطق كه صفات خویش خوانم----- منم آن همای رفعت كه فراز عرش پرّم----- منم آن جهان معنی كه برون از این جهانم----- منم آنكه شاه و سلطان كند از درم گدایی----- منم آنكه مهر گردون كله است وسایبانم----- منم آنكه فرق فرقد به قدم همی سپارم----- منم آنكه بر دو عالم سرو دست می فشانم----- منم آن لطیف ساقی كه به عاشقان سر خوش----- رخ حور مینمایم، می روح میچشانم----- منم آن شكر حدیثی كه به نطق چون در آیم----- رخ وزلف ماهرویان سخن است و ترجمانم----- منم آن زدیده غایب كه همیشه در حضورم----- منم آن وجود ظاهر كه ز دیده ها نهانم----- منم آن ره سلامت كه صراط نام دارم----- منم آن نعیم باقی كه بهشت جاودانم----- منم آن كه اندر اشیا شده ام به حرف گویا----- ز رموز و وحی بگذر، كه من این زمان عیانم----- به قدیم و حادث از ره مرو ای حكیم عاقل----- كه من آن وجود فردم كه هم اینم و هم آنم----- تو چو عیسی ای نسیمی همه گر چه جان و روحی----- منم آنكه روح روحم، منم آنكه جان جانم------ منم آن شریف گوهر كه ز معدن حیاتم----- منم آن شراب كوثر كه به جوی جان روانم

نظرات شما عزیزان: